بررسی اثر آموزش آموزه های قرآنی مرتبط با روابط بین فردی بر کاهش تعارضات زناشویی مادران وبهبود عملکرد تحصیلی فرزندان آنها

پژوهش حاضربا هدف بررسی اثر آموزش آموزه های قرآنی مرتبط با روابط بین فردی برکاهش تعارضات زناشویی مادران وبهبود عملکرد تحصیلی فرزندان آنها انجام گرفت.روش این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه گواه بوده است.جامعه ی پژوهش حاضر شامل کلیه ی مادران مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرکاشان و آران وبیدگل بودند که دارای فرزند پایه پنجم ابتدایی بودند.روش نمونه گیری حاضر با استفاده از روش تصادفی ساده بوده است.به این ترتیب که از بین کلیه مادرانی که به مراکز مشاوره شهرکاشان و آران وبیدگل مراجعه کردند و به تشخیص کارشناسان مراکز مشاوره ، تعارض زناشویی داشتند و مایل به شرکت درجلسات بودند ،24 نفر انتخاب گردیدند و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش وگواه هر کدام 12نفرجایگزین شدند.به گروه آزمایش 8 جلسه 90دقیقه ای روابط بین فردی از منظر قرآن آموزش داده شد وگروه گواه هیچ آموزشی دریافت نکردند. یافته ها:داده های آماری در دوسطح آمار توصیفی و استنباطی(کوواریانس) مورد تحلیل قرار گرفتند.نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد :تاثیر آموزش آموزه های قرآن بر کاهش تعارضات زناشویی مادران موثر بود و در سطح (001/0 p< ، 115/49: f )فرضیه اول پژوهش تایید شد.در مورد بهبود عملکرد تحصیلی فرزندان ،تفاوت معناداری بین گروه های مورد مطالعه مشاهده نشد ونشان داد که تفاوت میانگین نمرات نوبت اول و دوم در سطح(01/p>) معنی دار نیست وفرضیه دوم پژوهش تایید نشد. نتیجه گیری:آموزش آموزه های قرآنی مرتبط با روابط بین فردی بر کاهش تعارضات زناشویی مادران موثربود ؛اما عملکرد تحصیلی دانش آموزانی که مادران آنها تحت آموزش آموزه های قرآنی مرتبط با روابط بین فردی قرار گرفته اند، بالاتر از کسانی که مادرانشان هیچ گونه آموزشی دریافت نکرده بودند،نبود. کلید واژه:آموزه های قرآن درروابط بین فردی ، تعارضات زناشویی ، عملکرد تحصیلی.